Terapia ręki

 

Terapia ręki powstała w odpowiedzi na potrzebę usprawniania małej motoryki, czyli precyzyjnych ruchów dłoni i palców, mająca na celu zaangażowanie całej kończyny górnej w wykonywanie różnorodnych zadań poprawiających jej funkcjonowanie i doskonalenie ruchów precyzyjnych, w tym przygotowanie do pisania.
 
Terapia ręki to ćwiczenia i zabawy mające rozwinąć sprawność ruchową dłoni dziecka, umiejętność chwytu oraz koordynację pomiędzy dłońmi, a w późniejszym etapie ćwiczenia grafomotoryczne i naukę pisania.
 
Terapia skierowana jest przede wszystkim do dzieci wykazujących:
  • zaburzenia napięcia w obrębie kończyny górnej (wzmożone lub obniżone napięcie),
  • nieprawidłową postawę ciała,
  • problemy z wykonywaniem codziennych czynności (np. picie z kubka, zapinanie guzików),
  • problemy w zabawach manipulacyjnych (np. układanie małych przedmiotów, lepienie z plasteliny),
  • problemy grafomotoryczne (pisanie, malowanie),
  • zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej,
  • problem z koordynacją ruchową,
  • wspomagająco w opóźnieniu rozwoju mowy.
 
Terapia ręki ma na celu:
  • usprawnianie małej motoryki, czyli precyzyjnych ruchów dłoni i palców, jak również dostarczanie wrażeń dotykowych zarówno z zakresu czucia powierzchniowego jak i głębokiego,
  • usprawnianie funkcji percepcyjno-motorycznych, dzięki którym dziecko osiągnie optymalny poziom   w zakresie samoobsługi,
  • doskonalenie sprawności manualnej i grafomotoryki.
 
Etapy terapii:
  1. Powitanie.
  2. Ćwiczenia mięśni brzucha i grzbietu.
  3. Stymulowanie czucia głębokiego.
  4. Ćwiczenia rozmachowe/ rozruchowe.
  5. Ćwiczenia manualne.
  6. Ćwiczenia manipulacyjne.
  7. Rozluźnienie.
  8. Pożegnanie.
 
Ponieważ ręka spełnia swoje funkcje, gdy wszystkie jej elementy składowe, a więc kości, stawy i mięśnie działają prawidłowo i zachowana jest ich wielostronna współpraca, stąd ważne jest, żeby podczas terapii nie usprawniać poszczególnych części składowych ręki, ale postrzegać ją całościowo i pracować nad rozwojem funkcji, takich jak np. nauka trzymania łyżki, picia z kubeczka itp. W późniejszym czasie obejmuje też naukę pisania. Wszystkie proponowane zabawy mają jednak swoją kolejność i nie mogą być wprowadzane w sposób przypadkowy. Należy także pamiętać o tym, że rozwój małej motoryki zawiera się w rozwoju psychomotorycznym dziecka i przebiega równolegle do jego całościowego rozwoju, co oznacza, że wszystkie działania proponowane w trakcie terapii muszą być odpowiednio dobrane nie tylko do poziomu manualnego dziecka, lecz także do poziomu jego funkcjonowania poznawczego.
 
Terapia rozwija zdolności ruchów precyzyjnych dłoni, co wiąże się ze wzrostem możliwości komunikacyjnych, rozwojem mowy oraz jest niezbędnym elementem do wykonywania czynności samoobsługowych.